ONAFHANKELIJK DELFT, dè lokale politieke partij van Delft, ‘onze’ jongeren in de knel.

Onze Delftse jongeren, oudere jongeren…

‘Onze’ jongeren moeten steeds langer wachten op een woning.
Het is gewoon te treurig voor woorden dat asielzoekers, statushouders en migranten, hier hulp krijgen bij zo’n beetje alles dat er nodig is voor een bestaan op te bouwen en dat ‘onze’ jongeren steeds vaker en langer thuis moeten blijven wonen, inkomen moeten inleveren omdat zij verplicht thuis moeten wonen. Zij hebben niet de mogelijkheid om een gezin te stichten of gewoon op zichzelf te kunnen wonen op een normale leeftijd.
Steeds vaker is het uitzicht op een fijn leven, een familieleven, in het geding. Jongeren raken enorm gefrustreerd wanneer zij zien dat de kans op een eigen woning, steeds verder opschuift. Tot je dertigste thuiswonen is al geen uitzondering meer.
De tijd tikt door!
Het is hen dan ook een doorn in het oog dat het in de gemeente Delft, altijd gaat over studentenhuisvesting en huisvesting asielzoekers migranten en statushouders. Elke keer lezen zij in de stadskrant wie er weer statushouder geworden zijn en hiermee een woning verwerven. Of dat er 136 studentenwoningen zijn gerealiseerd. Buiten de particuliere sector om.
Onafhankelijk Delft vindt het werkelijk beschamend dat er voor deze groep zo weinig wordt gedaan.
Wij zijn er niet om snel politiek te scoren met moties voor de bühne om je partij te spekken omdat het verkiezingstijd is. Nee, wij willen structureel beleid om jongeren gelijke kansen te geven om een leven te starten en eventueel een gezin te stichten.

Quote:
‘Onze’ kinderen, jongeren, oudere jongeren, kunnen geen kant op, zijn verplicht bij hun ouders te wonen, kunnen geen gezin stichten. Dat studenten, asielzoekers die statushouders worden, migranten die voorrang krijgen op woonruimte extra hulp krijgen en dit wel kunnen, vinden wij KROM’

Dit soort acties verdeelt onze samenleving en bevordert het wij/zij denken zoals ik ook in de commissievergadering zei.
Jongeren, oudere jongeren, voelen zich gediscrimineerd in eigen stad en zelfs land.
Wie komt er voor hen op? Wie zorgt dat zij gelijke rechten hebben, dat tenslotte in onze grondwet staat? Want overal hebben politici de mond vol met artikel 1, maar waarom geldt dit voor anderen meer?
Of zoals beschreven in Animal Farm van George Orwell, sommigen hebben meer gelijk, meer rechten…
Deze overtuiging leeft echt onder ‘onze’ kinderen. Zij worden moedeloos van de situatie, de druk op hun welzijn, hun welbevinden neemt toe en hiermee ook bezoek aan huisarts of bijzondere zorg, terwijl er een enorm huisartsentekort is en ook in de geestelijke gezondheidszorg zijn de wachtlijsten lang.
Wie komt er voor hen op?
Wij, wij van Onafhankelijk Delft, zijn een kleine lokale partij, maar wij hopen dat andere fracties zullen aansluiten en inzien dat de weg die nu begaan wordt, een kromme weg is.
Welk land, welke stad, stelt zijn ‘eigen’ inwoners achter?

Onafhankelijk Delft
Fractievoorzitter
Jolanda Gaal